( جوليان شر1

چكيده
با وجود مؤسسه ها، نهادهاي فراوان و مقررات پر سر و صدا در حوزه هاي مختلف آسيب ها و نابهنجاري هاي اجتماعي در جامعه امريكا، بنا به دلايل مختلف، مشكلات وخيمي وجود دارند كه اين مؤسسه ها و نيز رسانه هاي جريان اصلي حاكم بر فضاي اجتماعي اين كشور، نه تنها به آنها نمي پردازند، بلكه ترجيح مي دهند با برجسته كردن مسائل ديگر، روي آنها سرپوش بگذارند. به گفته نويسنده اين مقاله، مقوله قاچاق جنسي نوجوانان براي اهداف تجاري، يكي از اين موضوع هاست كه با وجود وخامت روزافزون آن در بيشتر مناطق امريكا و شديد بودن و فوريت داشتن آن، با كمال تعجب، چندان به آن پرداخته نمي شود. نكته مهم اين است كه تا چند سال پيش، بيشتر، نوجوانان خارجي براي تأمين نيازهاي جنسي امريكاييان به اين كشور قاچاق مي شدند. اكنون مدتي است كه نوجوانان امريكايي به شكلي فزاينده، وارد اين بازار كار چندين ميليارد دلاري مي شوند.

ماريا به سختي مي تواند سرنوشتش را باور كند. او از چهارده سالگي در يكي از محروم ترين بخش هاي اين كشور به تن فروشي اشتغال داشته است؛ در گوشه و كنار گتومانند هانتز پوينت در برونكس، كوچه هاي تاريك فيلادلفيا و هتل هاي ارزان قيمت بوستون.
او مي گويد: «مي داني چند بار به من تجاوز شده؟ مي داني چند بار اسلحه روي شقيقه ام گذاشته شده؟ چند بار كارد زير گلويم گذاشته شده؟ چند بار كتك خورده ام؛ با چوب رختي، جارو، شلاق و كمربند؟»
اكنون اين دختر در لاس وگاس تن فروشي مي كند. از پشت پنجره اتومبيل به تابلوي شهري بزرگي نگاه مي كني كه تصوير زني جذاب و نيمه برهنه با نگاهي وسوسه گر روي آن نقش بسته است و اين جمله كنارش خودنمايي مي كند: «لذت شما، كسب و كار ماست!» اين تابلوي چشم گير، تبليغ يك باشگاه معروف برهنه نمايي لاس وگاس است. نوشته اي كه مي تواند شعار رسمي اين شهر نيز باشد؛ چون در اينجا همه چيز، فروشي است و چيزي، فروشي تر از سكس را در اينجا نمي توانيد بيابيد.
بخش عمده اي از آنچه در اين شهر براي فروش عرضه مي شود، روابط جنسي غيرقانوني با دختران زير سن قانوني است. در گزارش ملي سال 2009 درباره «قاچاق جنسي كم سالان داخلي» كه مؤسسه اميد مشترك بين المللي منتشر كرده است، لاس وگاس در رأس ده شهري قرار دارد كه اين مؤسسه به سفارش وزارت دادگستري، مطالعه اي را در آنجا انجام داده است. اين مؤسسه برآورد مي كند كه به لطف آنچه آن را «صنعت سرگرمي به شدت جنسي شده» مي نامد، در هر سال، حدود چهارصد دختر جوان در لاس وگاس مورد قاچاق جنسي قرار مي گيرند.
بر سقف تاكسي ها، نمايشگرهاي بزرگي، باشگاه هاي مخصوص «آقايان» را تبليغ مي كنند و در گوشه خيابان ها، مردان جوان بروشورهايي را به دست گردشگران مشتاق مي دهند كه ارقام معافيت از ماليات را براي شركاي جنسي اعلام مي كنند. كتاب هاي راهنماي تلفن اين شهر، از صفحه هاي ويژه اين گونه خدمات انباشته هستند. اين بخش با يك صفحه كامل از آگهي هاي مربوط به «خط تلفني نوجوانان كاملاً قانوني» شروع مي شود كه «صدها گزينه از دختران موطلايي و واجد ديگر مشخصات» را معرفي مي كنند. صفحه بعد به معرفي «دختران كالج رو» و «دختران دبيرستاني ناقلا» و تبليغ «دختران تشويق كننده نوجوان» و نوجواناني با ديگر مشخصات اختصاص دارند.
نوادا يك مقصد گردشگري بدنام است؛ چون روسپي گري در آنجا صورت قانوني دارد، به همراه نزديك به چهل فاحشه خانه داراي مجوز. تمام اينها كمك مي كنند تا آنچه مؤسسه اميد مشترك بين المللي، آن را «لفاف مشروعيت» روي فعاليت هاي جنسي غيرقانوني با نوجوانان مي نامد، ترويج شود. آنچه بسياري از اين گردشگران متوجه نمي شوند، اين است كه اين ايالت هنوز روسپي گري را در مناطق داراي جمعيت بيشتر از چهارصد خانوار ممنوع كرده است كه شامل بزرگ ترين شهرهاي لاس وگاس، هندرسون و رنو در نزديكي لاس وگاس نيز مي شوند.
البته وسواس هاي جنسيتي، مرداني را كه از سراسر كشور و جهان در اينجا گرد مي آيند، نگران نمي كند. آنها دنبال زناني هستند كه بتوانند براي يك ساعت، يا يك بار عمل جنسي يا يك شب آنها را اجاره كنند. آنها دنبال زناني از هر سني هستند. اين قاعده غم انگيز كسب و كار در تجارت جنسي است؛ هر جا زناني براي فروش تنشان باشند، بهره برداري جنسي تجاري از دختران نوجوان نيز جايي در همان نزديكي هاست.
گروهبان كارآگاه جيل شانون مي گويد: «اين شهر، ميعادگاه روسپي گري كودكان است. همه آنها به اينجا مي آيند.» شانون حتماً بهتر از همه مي داند. او بيست سال است كه در اين شهر پليس بوده و بيشتر اين سال ها را در همين حوزه خدمت كرده است. او به خوبي مي داند كه آمار و ارقام اداره متبوع او اشاره چنداني به عمق مشكل ندارند. براساس اين آمار، در يك دهه گذشته، پليس لاس وگاس 1580 نوجوان را كه روسپي گري مي كردند، از خيابان هاي شهر نجات داده است كه ميانگين آنها افزون بر يكصد نفر در هر سال مي شود.
آنچه در لاس وگاس رخ مي دهد، به اين شهر محدود نمي ماند. در شهرهاي سراسر امريكا، صدها هزار نوجوان گرفتار اين تجارت مي شوند. دست كم 60 درصد نوجواناني كه براي تخلفات مرتبط با روسپي گري دست چين مي شوند، اهل لاس وگاس نيستند.
تعداد دختراني كه با تن فروشي در خيابان ها و كازينوها و هتل ها روزگار مي گذرانند در حال افزايش و سن آنها هميشه در حال كاهش است. شانون مي گويد: «هر چه مي گذرد، سن و سال آنها، كمتر و كمتر مي شود.» كساني مثل ماريا از سراسر كشور به اين شهر مي آيند و واسطه هاي يك شبكه زيرزميني كه در قاچاق تن فروشي كم سن و سالان دست دارند، آنها را به كار مي گيرند.
هيچ كس نمي داند چه تعداد فاحشه نوجوان در خيابان ها هستند و هر ساله مجبور به روسپي گري مي شوند. هيچ كس اين كودكان را به حساب نمي آورد. در گزارش وزارت دادگستري مربوط به «قاچاق جنسي در سطح ملي»، اين هشدار تلخ را مي بينيم: «كشيده شدن كودكان و نوجواناني كه در خيابان هاي امريكا زندگي مي كنند به سوي فعاليت هاي جنسي تجاري، مشكلي اپيدميك به شمار مي رود.» با اين حال، اين اپيدمي به شدت ناديده گرفته شده و به قدر كفايت بررسي نشده است.
معمول ترين آمار وزارت دادگستري و آژانس هاي محافظت از كودكان، تعداد كودكاني را كه مورد بهره برداري جنسي تجاري قرار گرفته اند، حدود سيصد هزار نفر برآورد مي كند. اين رقم فقط از يك مطالعه جدي انجام شده درباره اين مشكل گرفته شده است؛ يعني از مقاله دانشگاه پنسيلوانيا كه در سال 2001 با عنوان «بهره برداري جنسي تجاري از كودكان در ايالات متحده امريكا، كانادا و مكزيك» منتشر شد. پژوهشگران در اين مطالعه سه ساله، هفتاد شهر امريكا را انتخاب كردند و بعد يافته هاي خود را به كل كشور تعميم دادند. آنها با حدود هزار كودك و نيز با چند پليس و مددكار كودكان مصاحبه كردند و آمارهايي را از نهادهاي مجري قانون و اداره هاي دولتي مختلف گردآورند. استز، نويسنده اين گزارش هنگام انتشار آن، خطاب به خبرنگاران گفت: «بهره برداري جنسي از كودكان، پنهان ترين شكل سوء استفاده از كودكان در ايالات متحده و امريكاي شمالي است. اين پنهان ترين اپيدمي كشور به شمار مي رود».
نكته طعنه آميز اين است كه قاچاق جنسي انسان، يكي از سرفصل هاي فعاليت بسياري از كليساها و گروه هاي اجتماعي، سازمان هاي غيردولتي و مشتي از سياستمداران را تشكيل مي دهد كه همت خود را معطوف اين مشكل كرده اند. البته در بيشتر موارد، آنها بر تجارت بين المللي سكس تمركز دارند. دولت امريكا برنامه هاي مخصوص و بودجه هاي قابل توجهي را براي قربانيان خارجي قاچاق جنسي فراهم مي كند، اما براي قربانيان داخلي، هيچ يك از اين اقدامات را انجام نمي دهد. وزارت دادگستري برآورد مي كند كه شانزده هزار فرد داراي مليت خارجي، هر ساله براي كار اجباري و بردگي جنسي به كشور قاچاق مي شوند. بي شك، اين يك تراژدي انساني است، ولي بر اساس تمام ارقام و اعداد، تعداد دختران امريكايي كه به خيابان هاي امريكا قاچاق مي شوند، دست كم ده تا بيست برابر، بيشتر است.
به نظر مي رسد ايالات متحده تمايلي براي به رسميت شناختن اين مشكل ندارد، در حالي كه اكثريت قربانيان قاچاق جنسي، نه خارجيان، بلكه دختران محلات شهرهاي امريكا هستند. خيلي راحت تر است كه فكر كنيم كودكان ديگر كشورها به اجبار، وادار به روسپي گري مي شوند، نه كودكان ما. ظاهراً تصويرهاي دختران غمگين مكزيكي يا ديگر مليت ها كه از روسپي خانه هاي غيرقانوني ـ كه گه گاه كشف مي شوند ـ منتشر مي شوند، توجه ما را بيشتر به خود جذب مي كنند. گويا بسياري از ما به يك دختر تن فروش سياهپوست ساكن زاغه نشين هاي دالاس يا يك دختر سفيدپوست ساكن محلات پست تر لاس وگاس، كمتر از نمونه هاي خارجي آنها اهميت مي دهيم.
ريچارد استز و همكارش در سال 2001 هشدار دادند كه ارقام سيصد هزار نفري آنان از كودكان روسپي فقط يك برآورد است. آنها خواستار انجام يك پروژه مطالعاتي گسترده تر و داراي بودجه مناسب تر براي تهيه برآوردي دقيق تر از تعداد نوجواناني شده اند كه در امريكا مورد بهره برداري جنسي تجاري قرار مي گيرند و قابل شناسايي هستند. چنين مطالعه اي تاكنون تحقق نيافته است. وقتي كنگره شش سال قبل اين موضوع را به طور اجمالي بررسي كرد، بي پرده پذيرفت كه: «هيچ مطالعه شناخته شده اي براي بررسي مشكل قاچاق كودكان براي بهره برداري جنسي تجاري در ايالات متحده وجود ندارد».
به دلايل مختلف، تعداد نوجوانان امريكايي كه مجبور به روسپي گري شده اند، احتمالاً بيشتر از سيصد هزار تن است. برآوردهاي پليس و دولت درباره روسپي گري، بر گزارش هاي رسمي از تعداد دستگيري ها و پيمايش كودكاني متكي است كه براي انتقال به پناهگاه يا مكان هاي ديگر درخواست كمك كرده اند. در اين ميان، بسياري از دختران بسيار وحشت زده، سردرگم و شرمسارتر از آن هستند كه گام پيش بگذارند و با اين كار، امكان شناسايي خود را به عنوان قرباني روسپي گري فراهم آورند.
كريس سوكر، معاون دايره تحقيقات جنايي اف. بي. آي در شهادت خود در پيشگاه يك نهاد كنگره اي ويژه در سال 2005، اعلام كرد كه اتكا كردن به گزارش هاي جرايم كشف شده، گستردگي واقعي مشكل را مي پوشاند. او گفت: «قاچاقچيان جنسي يا واسطه هاي دستگير شده به دست اف. بي. آي نشان مي دهند 20 تا 40 درصد قربانياني كه وارد بازار روسپي گري شده اند، جوانان و نوجوانان هستند.» او افزود تعداد نوجواناني كه براي اهداف جنسي در ايالات متحده قاچاق مي شوند، احتمالاً از مرز هشتصد هزار نفر مي گذرد.
دامنه واقعي اين مشكل را در پرتو اطلاعات مربوط به تعداد دختران فراري در امريكا بهتر مي توان درك كرد. دفتر امور عدالت جوانان و پيش گيري انضباطي وزارت دادگستري برآورد مي كند كه هر ساله، حدود يك ميليون و هفتصد هزار كودك و نوجوان بين هفت تا هفده ساله از خانه هايشان فرار مي كنند. وزارت دادگستري، بيشتر از دو سوم آنها را به دليل فعاليت هاي جنايي، قاچاق مواد مخدر و سوء استفاده جسمي يا جنسي، در رسته «خطرناك» طبقه بندي مي كند. اين ارقام در دوره ركود اقتصادي و تداوم دوران دشواري اقتصادي كه فشار بيشتري را بر جوانان در خيابان ها وارد مي كند و با كاهش شديد خدمات دولتي هم زمان است، به شدت افزايش مي يابد.
منبع: www.alternet.org/story/149228/