نويسنده: جان كار
مترجم: حسنعلي چرپانلو
همانگونه كه از عنوان طعنهآميز مقاله پيداست، نويسنده ميزان مشاركت كشورهاي غربي، به ويژه انگليس را در مالكيت سايتهاي مستهجن نقد و بررسي كرده است. بنا به گزارشهايي كه از نهادهايي چون متاسِرت و نامينِت جمعآوري شدهاند، به ترتيب، كشورهاي ايالت متحده، هلند، انگليس و آلمان در مقامهاي اول، دوم، سوم و چهارم توليد محتواي ضداخلاقي قرار دارند. هدف اصلي نويسنده از نگارش اين مقاله آن است كه موضوع در دسترس قرار داشتن سايتهاي مستهجن را پيش بكشد و خواستار ارائه روشي براي جلوگيري از اين معضل جهاني شود. در نهايت، وي بيان ميكند كه براي جلوگيري از اين پديده بايد روشي را كه كشور آلمان اجرا ميكند (يعني وضع قوانين خاص براي مالكين وب سايتهاي مستهجن درباره چگونگي ارائه محتواي سايتهاي خود) براي كشور انگليس نيز اتخاذ كنند. او از وزيران و نمايندگان مجلس بريتانيا ميخواهد اين امر مهم و مغفول اجتماعي را بيشتر در مد نظر قرار دهند.
كليدواژگان: هرزهنگاري در اينترنت، دامنه (دامين)، انگلستان.
اگر (نظر) ويكي پديا را ملاك قرار دهيم بايد معتقد باشيم كه بريتانيا نهمين كشور جهان، به لحاظ شمار كاربران اينترنتي است. اما اگر معيار ما درصد كل كاربران آنلاين باشد، اين كشور مقام چهاردهم را دارد. به هرحال به لطف برخي كارهاي تحليلي و اكتشافي فوقالعاده شركت فيلترينگ «متاسِرت»، بر ما معلوم است كه بريتانيا به ترتيب بعد از آمريكا و هلند، مقام سوم در سهميه هزرهنگاري جهاني و در ضمن كشور آلمان با فاصلهاي طولاني بعد از آن، مقام چهارم را دارد. بريتانيا بيش از شش برابر حجم پورني را كه آنها انجام ميدهند ميزباني ميكند.
هرزهنگاري در آمريكا، هلند و انگليس
متاسرت ميگويد كه آمريكا تأمينكننده حدود 2/4 ميليون دامنه محتوي هرزهنگاري است. اين دامنهها بيش از 428 ميليون صفحه هرزه را پوشش ميدهند. اتفاقاً دو سوم كل هرزهنگاريهاي آمريكا در ايالت طلايي كاليفرنيا قرار دارد.
آمريكا متولي 60 درصد صفحات اينترنتي هرزه جهان است. امريكاييها با در دست داشتن حجم زيادي از پايگاههاي اينترنتي، رهبري جهاني را در دست دارند. 80 درصد صفحات بر روي سايتهايي قرار گرفتهاند كه به com ختم ميشوند. دامنه اختصاص داده شده به هرزهxxx) .) هنوز هم كمتر از يك درصد را در خود ثبت كرده است. به اعتقاد من اين تأسفبار است كه همه ما نسبتاً ميدانيم كه اين امر در يك فضاي مشخص و قابل تعريف جريان دارد.
تا اندازهاي احاطه آمريكا بر هرزه برخط (آنلاين)، ميراث پيشتازي اين كشور در حوزه اينترنت در كل جهان است. اما اين موضوع به زيرساختهاي گسترده در دست اين كشور نيز مربوط ميشود كه ميزباني وب سايتها را انجام ميدهند. آمريكا يكي از ارزانترين مكانهاي دنيا براي اجاره فضاي سرور ميباشد. البته در كاليفرنيا نيز تمام افرادي كه در ميان بهترين فيلمسازان دنيا قرار ميگيرند حضور دارند.
كشور هلند ميزبان حدود 8/1 ميليون دامنه مشتمل بر 187 ميليون صفحه هرزه است؛ يعني چيزي بيش از يك چهارم تمام آنچه در خارج وجود دارد.
انگلستان 512000 دامنه را پوشش ميدهد، كه از بين آنها مشتمل بر حدود بيش از 52 ميليون صفحه هرزه است. اين تنها 7 درصد همه آن چيزي است كه انگلستان به موجب آن هنوز صاحب نشان (مدال) برنز است!
هرزهنگاري در آلمان
نگاهي بيندازيم به آلمان. به لحاظ عددي، آلمانيها كاربران اينترنتي بيشتري نسبت به انگلستان دارند. اما آلمان مدعي تنها 80000 دامنه حاوي هرزهنگاري ميباشد كه در 8 ميليون صفحه منتشر ميگردد و به اندازه 16/1 درصد از سهم جهان است كه هيچ نشاني را دريافت نكردهاند.
تصديق ميكنم كه زبان آلماني به گستردگي كاربرد زبان انگليسي نيست. اما شك دارم كه اين دليل، توضيح كاملي براي سطح پايين تعامل و درگيري قابل ستايش آنها باشد. كشور آلمان قواعد ويژه و سختگيرانهاي براي پايگاههاي هرزهنگار اصلي و مهم در كشور خود را دارد. آنها به ناشراني اينترنتي نياز دارند كه داراي سازوكارهاي تأييد سن كاربر باشند. [...]
كشورهاي تراز اول در ميزباني وب
اكنون درك ميكنم كه چرا انگلستان پس از ايالات متحده كه پيشتاز اينترنت است، قرار دارد. جاي تعجبي وجود ندارد كه بدانيم هلند با حكومت ليبرال مشهور خود در جايگاه دوم قرار دارد. هر چند كه اختصاص نامتناسب چنين سرمايهاي لايق جايزهاي درخور ميباشد. اما چرا بريتانياي محافظهكار در جايگاه سوم قراردارد؟
در تلاش براي يافتن يك توضيح، بايد مقدار سهم بريتانيا از ميان كل سهم تخصيص يافته در وب محاسبه شود. چنانچه دادههاي رويال پينگدام فرض راهنماي ما باشد، انگلستان بعد از آمريكا، چين و آلمان در جايگاه چهارم قرار دارد. در حقيقت به نظر ميرسد كه آلمان بيش از دو برابر ظرفيت ميزباني وبسايت در انگليس را داشته باشد. با اين حال چگونه ممكن است انگليس بيش از شش برابر آلمان صفحات هرزه داشته باشد؟ مسلما اين امر مربوط ميشود به ساز و كارهايي كه آلمان تدارك ديده است.
اما تماماً قانوني است
در حال حاضر ما حق داريم فرض كنيم كه همه يا به گونهاي اكثريت بالايي از هرزهنگاري مستقر در انگلستان قانوني هستند. بنابراين هيچ اعتراضي از اين نوع نميتواند به جايگاه سوم انگليس وارد باشد. براي من سؤالبرانگيز است كه آيا انگليس در ژانرهاي ديگر محتوي اينترنت هم به همين نسبت برتري دارد؟
[...] گله من هميشه درباره سهولت در معرض قرار گرفتن هرزهنگاري يا امكان دسترسي به آن از سوي كودكان است. بنابراين حالا كه كشور آلمان ميتواند اصرار ورزد كه ناشران اصلي هرزهنگاري در قلمروش بايد تأمين چنين محتوايي را بر مجراي فرآيند مميزي سن تطبيق دهند، چرا انگليس مشابه آن را امتحان نكند؟ من مطمئن نيستم اما حدس ميزنم كه اكثر سايتهاي هرزهنگاري آلماني، در آلمان هستند و در حد گستردهاي مخاطب آن مردمي هستند كه در آلمان زندگي ميكنند كه آنجا يك سيستم مطابقت سني داخلي وجود دارد.
به دنبال تصميمگيري در دادگاه استيناف آر.وي.پرين ، واضح است كه قانون انگليس، ناشران اصلي اينترنتي هرزهنگاري را ملزم ميكند كه محصولات خود را مطابق محدوده تأييد سني عرضه نمايند. [...]
به تصور من تمام ناشران هرزهنگاري انگلستان بايد مطابق آر.وي.پرين عمل نمايند. [...] با وجود اين، اهمال مستمر آنها براي همراهي خود با آر.وي.پرين و به طور اساسي، فقدان تأسفبار علاقه پليس بريتانيا براي پيگيري اين موضوع، ريشهدار است. به باور من اگر پليس انگلستان يكي دوبار براي استرداد چند مجرم اصلي تلاش كند، موجب شگفتي خواهد شد. [...]
جستوجوي اقلام هرزه در اينترنت
همه ما قطعاً ميدانيم در اينترنت يافتن صفحات غير اخلاقي با استفاده از هر جستوجوگري تا چه اندازه آسان است. ولي صفحات غير اخلاقي هميشه آنجا نيستند كه انتظار آن ميرود.
شركت متاسرت با استفاده ماهرانه از خزنده وبِ با دقت فوقالعاده خود نه تنها ميتواند وبسايتهايي را كه مطالب غير اخلاقي را منتشر ميكنند رديابي كند، بلكه صفحات مجزا را نيز ميتواند تشخيص دهد. در اين صورت، شما از آنچه در سايتي با نامي غير اخلاقي ميتوان يافت تعجب نخواهيد كرد. اما اين سايت ممكن است تنها دو صفحه (غير اخلاقي) داشته باشد. از سويي ديگر، ممكن است سايتي با نامي نيك داراي صدها هزار صفحه غير اخلاقي باشد، بدون اينكه مالكان آن اطلاعي از اين موضوع داشته باشند.
قابليت شناسايي و محاسبه صفحات مجزا بسيار اهميت دارد. متاسرت ميتواند مطالب غير اخلاقي را هر جا كه باشند پيدا كند، حتي درون پلتفرمهاي بزرگي كه به طور پيشفرض مطالب غير اخلاقي را به خود راه نميدهند. به طور خاص، منظور من فيسبوك، تامبلر و توييتر ميباشد.
شركتهايي كه ميخواهند جدّيت خود را در حذف مطالب غير اخلاقي از سايتشان نشان دهند بايد با شركت متاسرت گفتوگو كنند. پيشنهاد ميكنم كه تامبلر بايد در ابتداي اين صف باشد. ولي حتي فيسبوك باسابقه و محبوب نيز بايد توجه بيشتري به محافظت در برابر صفحات غير اخلاقي يا شناسايي آنها و حذف آن داشته باشد، بدون اينكه هميشه منتظر گزارش ديگران باشد. اگر صادق باشيم، مردم به هر دليلي كه باشد، اين مطالب را گزارش نميكنند. آنهايي هم كه ممكن است گزارش كنند احتمالاً تنها در صورتي اين كار را ميكنند كه مطالبي منزجركننده و ناخوشايندي را مشاهده كنند. همه افراد به مطالب غير اخلاقي اعتراض نميكنند، بنابراين مطالب به خودي خود باقي ميمانند. نبايد چنين حالتي شكل بگيرد. ]...[