در اين پژوهش برآنيم با بهره‌گيري از منابع ارزشمند ديني و ديدگاه كارشناسان، افزون بر روشن كردن ديدگاه اسلام درباره مسئله مد، به جلوه‌ها، ويژگي‌ها، علل پيدايش، آثار و پي‌آمدهاي مدهاي منفي در جامعه بپردازيم. همچنين براي كاهش پي‌آمدها و اصلاح مدگرايي، راهكارهايي اجرايي پيشنهاد مي‌دهيم، به اين اميد كه گامي هرچند كوچك، در اصلاح و تعديل مدگرايي منفي در جامعه باشد.
موضوع حضور زن در اجتماع، يكي از مسائل بحث‌برانگيز و مورد مناقشه در دهه‌هاي اخير است. اين مسئله، پس از پيروزي انقلاب اسلامي ايران نيز به‌عنوان يكي از دغدغه‌ها و سؤالات علاقمندان مسايل اجتماعي بوده است. مطالعه و تعمق در آيات قرآن و روايات اسلامي، مؤيد اين نكته است كه اسلام، احياگر شخصيت زن و حافظ كرامت انساني اوست و اين آيين ناب، براي زن همانند مرد، حقوق اقتصادي، اجتماعي و سياسي قائل است. در اسلام، زن مانند مرد مي‌تواند با رعايت قوانين و مقررات اسلامي در فعاليت‌هاي اجتماعي، اقتصادي، سياسي و فرهنگي شركت كند تا آنجا كه در بسياري از موارد، شركت زنان در جامعه و به‌عهده‌گرفتن مسئوليت‌هاي عمومي، مانند مردان، واجب است؛ از جمله: تصدي امور بانوان در جامعه، امربه‌معروف و نهي‌ازمنكر و بسياري از فعاليت‌هايي كه متناسب با زن بوده و اختصاص به زن دارد. البته شركت در فعاليت‌هاي عمومي و به‌عهده‌گرفتن مسئوليت‌هاي اجتماعي زنان، مشروط به شرايطي است كه بايد از سوي جامعه مهيا شود و مقدمات اين حضور را فراهم سازد؛ لذا در صورتي اين حضور، مثبت و سازنده است كه در چارچوب مقررات الهي و ديني باشد. براين اساس، حضور اجتماعي زن در جامعه، حضوري بي‌ضابطه نيست و اسلام ضمن اينكه فعاليت زن در جامعه را يك تكليف براي او دانسته، شرايطي نيز براي آن قائل شده است؛ چرا كه اگر قرار باشد زنان، با توجه به ويژگي‌هاي ذاتي و طبيعي خود، حضوري بدون ضابطه داشته باشند، علاوه بر اينكه نمي‌توانند به جامعه خدمت كنند، به عاملي براي ايجاد اختلال در جامعه نيز تبديل مي‌شوند. براي اين كه در جامعه ايجاد اختلال صورت نگيرد و اين جذابيت‌هاي زنانه مورد سواستفاده واقع نشود، ضوابطي از جمله نحوه پوشش بانوان براي حضور در اجتماع در نظر گرفته شده و حتي براي نوع صحبت كردن، نگاه ايشان و ديگر موارد، شرايطي در نظر گرفته شده است تا هم حضوري عفيفانه، هم پوششي عفيفانه، هم نگاه عفيفانه و هم رفتاري عفيفانه داشته باشند. بر اين اساس، كار، فعاليت و حضور در عرصه اجتماعي براي زنان مسلمان از ديد اسلام با رعايت چارچوب فقهي واخلاقي و همچنين حفظ كانون خانواده نه تنها ممانعتي ندارد؛ بلكه يكي از مجوزهايي است كه از طرف دين براي آنها صادر شده و به‌عنوان يك مسئوليت و تكليف در دين براي تمامي مسلمانان لحاظ شده است. در اين ميان، يكي از عرصه‌هاي مهم اجتماعي، رسانه است و حضور زنان در آن بسيار پررنگ بوده و بدون ترديد رسيدن به رسانه تراز انقلاب اسلامي بدون ترسيم و ساري و جاري‌كردن قواعد فقهي واخلاقي، به‌ويژه در مقوله حضور زن امكان‌پذير نيست. از آنجا كه رسانه بايد پذيراي حضور زن باشد، بنابراين لازم است به نحوه حضور زن در رسانه اهتمام جدي داشته باشد و براي كيفيت‌بخشي به آن حضور، نيازمند ترسيم چارچوب فقهي، اعتقادي و اخلاقي براي اين حضور است. اثر حاضر، درآمدي است بر بايسته‌هاي اخلاقي حضور اجتماعي زنان در رسانه و اينكه نحوه اين حضور در رسانه بر اساس قواعد اخلاقي، چگونه بايد باشد. در پايان از زحمات و تلاش‌هاي ارزنده پژوهشگر ارجمند جناب حجت‌الاسلام آقاي محمد همتي در پديدآوري اين اثر قدرداني مي‌كنيم و اميدواريم اين نوشتار، مورد توجه صاحبان انديشه، مديران و برنامه‌سازان رسانه ملي قرار گيرد. ادارهكل پژوهش هاي اسلامي رسانه
فضاي مجازي علي‌رغم فرصت‌هايي كه ايجاد كرده است، به دليل ماهيت آن و همچنين سوء‌استفاده معاندين نظام و مذهب، آسيب‌هايي در زمينه‌هاي مختلف از جمله اجتماع، سبك زندگي، ارزش‌ها و هنجارهاي فرهنگي، هويّت ملّي و... پديد آورده است. اين آسيب‌ها كه با قوّت و ضعف همراه هستند، گاهي به صورت جريان و يا شبهات و شايعات قوي، ضربات قابل تأمّلي بر پيكره نظام جمهوري اسلامي و مذهب تشيّع وارد مي‌كنند كه ازاين‌رو، لازم است با بصيرت لازم و آگاهي از نحوه مواجهه با آن آسيب‌ها، راهكارهاي لازم ارائه و عملياتي شود. آنچه در مرحله اوّل، به منزله شناسايي در جبهه‌هاي واقعي جهاد عليه دشمنان، مورد اعتنا و استفاده قرار مي‌گيرد، شناخت صحيح نسبت به آن است. اين شناخت نيز با تبيين صحيح و مطابق با واقع از آسيب‌ها شكل مي‌گيرد كه در نهايت، بتوان در صحنه عمليات، عملكرد مناسبي داشته و با تهاجم دشمن مقابله كرد. در اثر حاضر كه با تلاش پژوهشگران اين عرصه، آقايان محمدمهدي قرباني، محمدحسين كاظمي و احسان آذركمند، به رشته تحرير درآمده، تلاش شده است با استناد به موارد و شاهد مثال‌هاي واقعي از آسيب‌هايي كه در فضاي مجازي متوجّه اجتماع و فرهنگ است، ضمن ارائه دسته‌بندي مناسب، در دو بخش عمده، اين آسيب‌ها تبيين شود و اميد است بتواند نظر مخاطبان خود را جلب نمايد. ادارهكل پژوهش‌هاي اسلامي رسانه
ادارهكل پژوهش هاي اسلامي رسانه با توجه به رسالت خود، مبني بر شناسايي جريانات و افكار انحرافي ديني، شبكه هاي ماهواره‌اي ديني معاند را رصد و گزارش‌هاي آن را، در نشريه امواج شبهه منعكس كرده است. در تحقيق حاضر سعي شده است، گفتمان حاصل از فعاليت چند‌ساله اين شبكه‌ها، بازنمايي و نتايج حاصل از آن در اختيار مخاطبان اين اثر كه مديران و تهيه‌كنندگان سازمان صداوسيما و همچنين مديران، تصميم‌گيران و افراد مؤثر و مرتبط با امور فرهنگي كشور هستند، قرار داده شود تا (ايشان) با شناختي درست از جريانات معاند، براي مقابله با دشمن، برنامه‌ريزي و سياست‌گذاري درست و اصولي انجام پذيرد
ارزش‌ها در جامعه يكي از مهم‌ترين معيارهاي تعيين‌كننده رفتار و هنجارهاي اجتماعي به شمار مي‌روند. تبيين جايگاه مفاخر يكي از راهكارهاي حفظ، تقويت و انتقال الگوهاي ارزشي در جامعه هستند. امروزه و در مواجهه بافرهنگ جهاني‌سازي نقش الگوهاي ارزشمند ديني، فرهنگي، اجتماعي و سياسي، اقتصادي در عرصه‌هاي خرد و كلان اهميت بسياري دارد. بي‌شك مفاخر هر ملتي رابطه‌اي مستقيم با هويت و خودباوري فرهنگي آن ملت در فرآيند جهاني‌سازي دارد. بايد بپذيريم كه ما هم‌اكنون در عصر جهاني‌سازي قرارگرفته‌ايم و رسانه‌ها به‌عنوان مهم‌ترين ابزار در اين فرايند عمل مي‌كنند. بنابراين مي‌توان از ابزار رسانه براي معرفي و شاخص سازي مفاخر بهره جست و الگوهاي رفتاري آنان را به جوانان ارائه داد. پرواضح است كه در اين فرايند با معرفي چهره‌هاي برجسته اسلام مي‌توان زمينه‌هاي تقويت هويت فرهنگي در گستره‌هاي منطقه‌اي، ملي و فراملي را نيز فراهم كرد. تاريخ اسلام، گواه ظهور و بروز انسان‌هاي شايسته و عالمان والامقامي است كه عمر خود را درراه اعتلاي فرهنگ و حفظ ارزش‌ها و آرمان‌هاي اسلام صرف كرده‌اند. مردان و زناني كه خدمات ارزشمندشان در برهه‌هاي مختلف و در هر عصر و زماني مايه فخر و مباهات است. مطالعه، معرفي و شناخت مفاخر مي‌تواند علاوه بر ايجاد حس افتخار و مباهات سبب رشد مؤلفه‌هاي فرهنگي در كشور شود. اداره كل پژوهش‌هاي اسلامي رسانه به هدف تجليل از شخصيت‌هاي تأثيرگذار در تاريخ اسلام تلاش كرده است تا با تدوين «فرهنگ مفاخر مسلمان» در جهت رشد و تعالي فرهنگي جامعه قدمي هرچند كوچك بردارد. براي تهيه «فرهنگ مفاخر مسلمان» كتب تاريخي متعددي مطالعه و بررسي‌شده‌اند بااين‌وجود به نظر مي‌رسد در اين مجموعه نياز به‌دقت اهل نظر ضروري است تا احتمال وقوع خطا كمتر شود. «فرهنگ مفاخر مسلمان» را مي‌توان به شكل‌هاي مختلف ارائه كرد، اما ازآنجاكه مخاطب اصلي اين كار برنامه‌سازان صداوسيما هستند بر آن شديم تا به كاربردي‌ترين شكل معرفي مفاخر مسلمان در سطوح مختلف علمي، ادبي، اجتماعي، سياسي، هنري، فرهنگي و... معرفي شوند لذا ترتيب ارائه هركدام از مفاخر مسلمان در اين فرهنگ بر اساس ترتيب الفبايي در نظر گرفته‌شده است. در شكل نگارش مداخل «فرهنگ مفاخر مسلمان» بيش از هر چيز ديگري به شكل كاربردي آن توجه شده است تا جايي كه هركدام از اين مداخل به‌راحتي قابل‌ارائه در برنامه‌هاي راديويي، تلويزيوني و ساير رسانه‌ها خواهد بود. از سوي ديگر در نگارش مطالب «فرهنگ مفاخر مسلمان» سعي شده تا نقاط عطف زندگي مفاخر مسلمان و آثار و فعاليت‌هاي مهم آنها مورد توجه قرارگرفته و به مخاطب ارائه گردد. لازم به ذكر است مطالب اين كتاب در حال تكميل است و آنچه پيش روي شماست تا تاريخ 1381ش (1422ق) تنظيم‌شده است. در پايان از عزيزاني كه در به ثمر نشستن اين اثر نقش موثري داشتند به ويژه جناب آقاي علي حائري مجد و سركار خانم فاطمه جهانگير تشكر و قدرداني مي‌كنيم. اداره كل پژوهش‌هاي اسلامي رسانه
«شايعه» پديده‌اي اجتماعي است كه حيات «فرهنگي»، «سياسي» و «اقتصادي» انسان‌ها را دستخوش دگرگوني زيادي ساخته است. «شايعات» پديده‌هايي مرموز هستند كه به صورت گفته يا نوشته‌هايي بي‌پايه و اساس، بي‌دليل و مدرك به صورت تركيبي از چيزهايي كه هم حقيقت دارند هم ندارند، به سرعت ميان مردم و جامعه‌اي معين، پخش مي‌شود.«وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولاً؛ و چيزي را كه بدان علم نداري دنبال مكن زيرا گوش و چشم و قلب همه مورد پرسش واقع خواهند شد» (اسراء: 36) در الگوي ارتباط انساني، فرستنده، پيام‌ها را به اشكال گوناگون به سوي گيرنده مي‌فرستد. در دنياي امروز كه عصر گسترش و تنوع رسانههاست، همه مي‌كوشند علاوه بر گسترش دامنه مخاطبان، به اهداف خود دست يابند و پيام خود را بر دل و روح گيرندگان پيام بنشانند و در نهايت، گيرندگان در انتخاب و پذيرش هر پيامي آزادند و با ملاكها و معيارهاي متفاوتي كه دارند، اجازه ورود آن را به شهر دل و جان خود صادر مي‌كنند. بنابراين، اگر فرستندگان پيام بتوانند با شگردهاي گوناگون درست و نادرست در ناخودآگاه گيرندگان نفوذ كنند و بر آن اثر گذارند، موفق خواهند شد اين انتخاب را به خود اختصاص دهند. يكي از شگردهاي بسيار مؤثر و كارآمد اثرگذاري پيام بر گيرندگان آن «شايعه‌پراكني» است كه در اين پژوهش به ابعاد گوناگون آن پرداخته شده است. معمولاً شايعه خبر مهمي است كه در محتوا و همچنين اعتبار منبع، دچار ابهام است و ترويج آن در سطح جامعه، مي‌تواند آثار مخرب و زيان‌باري داشته باشد. ازاين‌رو، دين مبين اسلام به شدت از آن نهي كرده است. شايعه چگونه به وجود مي‌آيد و منتشر مي‌شود؟ چگونه مي‌توان با آن مقابله كرد؟ و در نهايت نقش رسانه ملي در مقابله با آن چيست؟ پژوهشگر محترم جناب آقاي حسين رئيسي واناني در اين كتاب به اين پرسش‌ها پاسخ گفته است. در پايان، علاوه بر تشكر از تلاش پژوهشگر محترم و همه افرادي كه در نشر اين كتاب سهيم بوده‌اند، اين اثر را به مديران و برنامه‌سازان رسانه ملي تقديم مي‌كنيم و اميدواريم گامي در راستاي پيشرفت و ارتقاي جريان آزاد و درست اطلاعات برداشته باشيم. گسترش فناوري رسانه‌ها در يك‌صد سال اخير، سبب رشد و تقويت فضاي مجازي شده است. از اين رو، شاهد گسترش رسانه‌هاي مجازي مانند وب‌لاگ‌ها، وب‌سايت‌ها، پست‌هاي الكترونيكي، نرم‌افزارهاي ارتباطي مانند فيس بوك و واتس آپ، تلگرام، لاين، تانگو... هستيم. گسترش اين امكانات، به طور عملي امكان رديابي مرجع شايعه‌پراكني را دشوار ساخته است و تبادل غير رسمي اخبار و اطلاعات نيز به همين ترتيب در دنياي مجازي برابر كرده است. انتشار و گسترش «شايعه»، يكي از اثرگذارترين ابزارهايي است كه براي ايجاد «جنگ رواني» از آن استفاده مي‌شود. ازاين‌رو، افراد يا گروه‌هايي با اهدافي خاص و از پيش‌تعيينشده و با استفاده از فناوري‌هاي ارتباطي جديدي كه در دست دارند (مانند رسانه‌ها و مطبوعات و...) شايعات را در جامعه منتشر مي‌كنند تا بدين وسيله به جامعه ضربه بزنند يا افكار عمومي را منحرف كنند. بايد به اين نكته مهم توجه كرد كه امروزه رسانه‌هاي سنتي و مدرن و همچنين شبكه‌هاي اجتماعي، از ابزارهاي بسيار مهمي هستند كه هم مي‌توانند در راه ايجاد «جنگ رواني» و هم مقابله با آن استفاده شوند. از آنجا كه شايعات در همه ايام، چه بحراني و چه عادي، چه جنگ و چه صلح، ظهور و بروز يابند، بايد براي تحليل آنها به انگيزهها، قوانين، تحريفها و توزيع و نشر شايعه توجه كرد. آسيب‌پذيري امنيت اجتماعي از رواج شايعات فرهنگي، سياسي، اقتصادي و اجتماعي با هدف ايجاد شكاف و بي‌اعتمادي ميان جامعه و سطوح حاكميت، مي‌تواند دليل استواري باشد براي دست‌اندركاران امر به ويژه نهادهاي اثرگذار در اين حوزه (مانند رسانه ملي) تا با بررسي دقيق شايعات و ريشه‌يابي آنها، جامعه را از پيامدهاي ترويج آن، آگاه كند و براي مقابله با آن راهكارهاي درست در پيش گيرد. هر اندازه اين سازمان‌هاي ذي‌ربط، ضعيفتر اقدام كنند، به همان نسبت ابزارها و شيوه‌هاي شايعه‌پراكني نيز قويتر و منسجم‌تر خواهند بود. در نتيجه سرعت و ضريب تأثير شايعه نيز افزايش خواهد يافت. اطلاع‌رساني دقيق، شفاف و به موقع، درباره مسائل و موضوعات اساسي و چالش‌انگيز (كه ممكن است دشمن يا افراد ناسالم و مغرض، با استفاده از آن وجهه اسلام و انقلاب را تخريب كنند) كار مستمر و دقيق فرهنگي را در سطح جامعه مي‌طلبد. براي بالا بردن سطح تحليل افراد، نهادهاي اثرگذاري مانند صدا و سيما در خط مقدم اين نبرد فرهنگي هستند. اطلاع‌رساني به‌هنگام مي‌تواند تا اندازه زيادي از عواقب و خسارات احتمالي ناشي از «شايعه» بكاهد. اگر رسانه ملي به صورت منطقي و با تجزيه و تحليل علمي و روان‌شناختي به اين مقوله بپردازد، قبل از رخداد «شايعه»؛ يعني در مراحل پيش‌بيني و پيشگيري، بر توان و ظرفيت عموم جامعه براي آمادگي در برابر بحران‌هاي احتمالي ناشي از انتشار شايعه افزوده خواهد شد. گفتني است كه اگر رسانه ملي به صورت درست اطلاع‌رساني نكند، نه تنها مؤثر نخواهد بود، بلكه سبب ايجاد تشويش و نگراني و آشفتگي‌هاي رواني در جامعه مي‌شود. بدون ترديد، اگر رسانه ملي درباره نحوه برخورد با پديده شايعه چاره‌انديشي نكند، به تدريج، تاثير شايعات بيشتر و دشمنان به اهداف خود نزديك‌تر خواهند شد. بنابراين، دست‌اندركاران رسانه ملي بايد با راهكارهاي مقابله با اين پديده آشنا شوند و به دنبال تحقق و پياده كردن آنها در جامعه باشند. نداشتن شناخت درست و دقيق صاحبان رسانه ملي از پديده «شايعه»، مي‌تواند براي جامعه اسلامي، خسارات و آسيب‌هاي جبران‌ناپذيري در پي داشته باشد. بنابراين، در عصر گسترش استفاده از اينترنت و نرم‌افزارهاي ارتباط جمعي، وظيفه رسانه ملي دو چندان مي‌شود.
چنانكه در مقدمه جلد نخست كتاب حاضر گفته شد، در شرايط كنوني جامعه ما كه روابط و رفتارهاي ناهنجار جنسي، روز به روز گسترش و عمق بيشتري پيدا مي‌كند، رسانه ملي چاره‌اي جز وارد شدن به حوزه مباحث سلامت جنسي و انجام دادن مسئوليت‌هاي مهم خود در اين زمينه به ويژه آگاهي‌بخشي به جوانان و نوجوانان، در زمينه آسيب‌هاي روابط و رفتارهاي ناهنجار جنسي و راه‌هاي در امان ماندن از اين آسيب‌ها ندارد. از آنجا كه ورود به اين حوزه بدون در نظر داشتن آموزه‌هاي فقهي و اخلاقي اسلام و بدون داشتن راهبردها و سياست‌هاي دقيق و مشخص مي‌تواند موجب دامن زدن به آسيب‌ها و ناهنجاري‌هاي بيشتري در اين زمينه شود، ضروري است كه در نخستين گام براي ورود به اين حوزه، با بهره‌گيري از ديدگاه‌هاي صاحب‌نظران و كارشناسان حوزه‌هاي گوناگون، راهبردها و سياست‌هاي رسانه ملي در اين زمينه تدوين شود. براي تحقق هدف يادشده، در قالب طرح پژوهشي «راهبردها و سياست‌هاي رسانه ملي در حوزه سلامت جنسي»، مجموعه گفت‌وگوهايي با صاحب‌نظران و كارشناسان متخصص و متعهد حوزه‌هاي گوناگون مرتبط با موضوع سلامت جنسي، انجام و در هر يك از اين گفت‌وگوها، يكي از وجوه موضوع سلامت جنسي و آسيب‌ها و چالش‌هاي موجود در اين حوزه، با نگاه تخصصي بررسي شد. آنچه در پي خواهد آمد، حاصل بيست گفت‌وگو با صاحب‌نظران و كارشناسان حوزه‌هاي فقه و حقوق، اخلاق جنسي، زن و خانواده، روان‌شناسي، جامعه‌شناسي، روان‌شناسي اجتماعي، مطالعات جنسي (سكسولوژي)، مطالعات راهبردي و رسانه و ارتباطات است.
«سلامت جنسي» واژه تازه‌اي است كه در سال‌هاي اخير، به حوزه موضوعات و مباحث جنسي وارد شده است و هنوز درباره معنا، مفهوم و گستره آن اتفاق نظر در ميان صاحب‌نظران وجود ندارد. «سازمان جهاني بهداشت» ، در سال 2006 م. «سلامت جنسي» را اين گونه تعريف مي‌كند: بهره‌مندي از آسايش جسمي، عاطفي، ذهني و اجتماعي در زمينه جنسي. سلامت جنسي صرفاً به معناي فقدان بيماري، ناتواني و ضعف نيست. سلامت جنسي نيازمند رويكردي مثبت و احترام‌آميز نسبت به روابط و تمايلات جنسي و همچنين امكان برخورداري از تجارب جنسي ايمن و لذت‌بخش است؛ تجاربي فارغ از اجبار، تبعيض و خشونت. براي دستيابي به سلامت جنسي و حفظ آن بايد حقوق جنسي تمام افراد جامعه محترم شمرده شده، و برآورده شود. در دهه اخير، «سلامت جنسي» در جهان اهميت فراواني يافته است تا آنجا كه امروزه موضوع «سلامت جنسي»، يكي از اولويت‌هاي «سلامت همگاني» به شمار مي‌آيد. در سال 2010 م. «انجمن جهاني سلامت جنسي» (WAS) با هدف پيشبرد آگاهي درباره سلامت جنسي، براي اولين بار، ۴ سپتامبر (برابر با 13 شهريور) را به عنوان «روز جهاني سلامت جنسي» در سطح جهاني معرفي كرد كه اين امر نيز نشان‌دهنده اهميت موضوع يادشده است. از سوي ديگر، با پيچيده‌تر شدن روابط و رفتارهاي جنسي در جوامع انساني، نياز به مداخلات مبتني بر دانش براي آگاه‌سازي، اصلاح نگرش و پيشگيري و درمان بيماري‌هاي مرتبط از اهميت روزافزوني برخوردار شده است. اين موضوع به ويژه پس از گسترش بيماري ايدز در جهان اهميت بيشتري يافته است. البته بايد توجه داشت كه امروزه سلامت جنسي مانند ديگر جنبه‌هاي سلامت، تنها به نبود بيماري يا اختلال عملكرد گفته نمي‌شود، بلكه هماهنگي و سازگاري جنبه‌هاي جسمي، عاطفي، عقلاني و اجتماعي امور جنسي در انسان را نيز در برمي‌گيرد. همچنين سلامت جنسي با سلامت باروري رابطه تنگاتنگي دارد و براي داشتن نسلي سالم و شايسته بايد به آن توجه كرد.
پرداختن به علل طلاق با توجه به اثرات سوء آن بر فرزندان و جامعه و روند صعودي آمار آن در جامعه ايران، امري لازم و ضروري است. طلاق پديده‌اي چند وجهي است كه در به وجود آمدن آن، عوامل متعددي از جمله علل ارتباطي، اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي دخالت دارند. برخي از اين عوامل و زمينه ها در سطح كلان و بعضي در سطح متوسط و تعدادي نيز در سطح خرد عمل مي كنند. در اين مقاله سعي مي‌شود علاوه بر بيان مهم‌ترين زمينه ها و عوامل طلاق، برخي از راه حل‌هاي كاهش ميزان طلاق نيز ارائه شود. بنا به گزارش مركز آمار ايران، آمار طلاق در كشور از سال 1355 تا سال 1380، فراز و فرودهايي داشته، ولي در مجموع، ميزان تغييرات، نسبتاً جزيي بود، ولي از سال 1380 تغييرات مهمي در شاخص‌ها آشكار شد. چنانكه نمودار نشان مي‌دهد، ميزان طلاق از آن سال تا سال 1391، سالانه به طور منظم افزايش داشت و از 60500 مورد ثبت طلاق در سال 1380 به 150324 مورد در سال 91 رسيد؛ يعني ميزان طلاق در مدت 11 سال تقريباً دو و نيم برابر شده است. در همين مدت تعداد ثبت سالانه ازدواج از 641940 مورد در سال 1380 به 891627 مورد در سال 1389 رسيد و از آن پس روند كاهشي را طي كرده تا در سال 91 به 829968 مورد رسيده است. بنابراين، با مقايسه ميزان ازدواج و طلاق ميان سال‌هاي 1380 و 1391 مي‌توان گفت موارد طلاق 5/2 برابر شده و تعداد ازدواج فقط 3/1 برابر شده است. اين وضع، نشان از شروع بحراني دارد كه پيش از اين، شبيه آن در غرب اتفاق افتاده است. (سميعي، 1393، صص 178- 179) طلاق پديده‌اي چند وجهي است و عوامل و زمينه هاي متعددي در ايجاد طلاق مؤثر است. برخي از اين عوامل و زمينه ها در سطح كلان و بعضي در سطح متوسط و تعدادي نيز در سطح خرد عمل مي كنند. بعضي از علل، از چنان قوتي برخوردارند كه مي توانند به عنوان علت العلل طلاق عمل كنند، در حالي كه بعضي در حد زمينه ساز و بسترسازي ايجاد اين پديده مؤثرند. از سوي ديگر، بعضي از اين علل ممكن است به تنهايي كارساز باشند و برخي، به علتي ديگر نياز داشته باشند تا بتوانند به عنوان عامل طلاق عمل كنند. عوامل و زمينه هاي طلاق كدامند؟ از چه راه‌هايي مي توان به امحاء يا تقليل تاثير و نقش آنها در از هم گسيختگي خانواده مبادرت ورزيد؟ اينها پرسش‌هايي است كه مقاله پيش رو به دنبال ارائه پاسخ براي آنهاست. از جمله مهم‌ترين اهداف اين مقاله، تبيين و بازشناسايي علل و زمينه هاي ايجاد و تقويت پديده طلاق در جامعه ايران و احصاء راهكارهاي رسانه اي كاهش يا تحديد اين پديده در جامعه ايران است. روش جمع آوري اطلاعات اين مقاله، توصيفي ـ تحليلي و شيوه هاي دستيابي به اطلاعات مورد نظر براي پيگيري روند تحقيق و احصاء اهداف پيش روي آن، اسنادي ـ كتابخانه اي است.
ناهم خواني رفتار كنشگران اجتماعي را با ارزش‌ها و هنجارهاي فرهنگي، «آسيب اجتماعي» گويند كه جوامع گوناگون از آن راه گريزي ندارند. از ميان سه گروه جمعيتي نوجوان، جوان و بزرگسال هر جامعه، جوانان در فرايند جامعه پذيري خود به علت نداشتن مسئوليت اجتماعي و تجربه زندگي جمعي، آسيب پذيرترين گروه جمعيتي هستند كه از ناهنجاري‌ها و كج‌روي‌هاي جامعه آسيب مي پذيرند. آسيب پذيري جوانان و سازگار نبودن رفتار آنها با ارزش‌هاي اجتماعي و فرهنگي را مي توان در نبود راهكارهاي پيشگيري از كج‌روي، ضعف نظام آموزشي، نبود تربيت درست و همچنين هماهنگ نبودن با تحولات جهاني دانست كه به آسيب‌هاي شخصيتي، خانوادگي و اجتماعي جوانان منجر مي شوند. در كشور ايران، كاهش آسيب‌هاي اجتماعي جوانان درخواستي است كه همواره خانواده ها مطرح مي‌كنند و در واقع نگراني خانواده ها، نهادهاي اجتماعي و حاكميتي است. از جمله نهادها و سازمان‌هايي كه به كنترل و كاهش آسيب‌هاي اجتماعي جوانان مي پردازد، به صدا و سيماي جمهوري اسلامي يا همان رسانه ملي است. رسانه ملي با كاركردهاي آگاه سازي، اطلاع رساني، ارشادي، تفريحي و فراغتي، در پيشگيري از آسيب‌هاي اجتماعي جوانان و كاهش آنها در كنار ديگر نهادهاي اجتماعي و سياسي، نقش مهمي را ايفا مي كند. ازاين‌رو، در اين تحقيق مباني نظري و راهكارهاي كاربردي رسانه اي آن آمده است.
