| عنوان | ورود به بهشت يا دوزخ، در نتيجه پذيرش يا انكار امامان معصوم(ع) |
| حديث | إِِنََّمَا الْأَئِمَّةُ قُوّامُ اللهِ عَلي خَلْقِهِ و عُرَفاؤُهُ عَلي عِبادِهِ وَ لايَدْخُلُ الْجَنَّةَ إِلّا مَنْ عَرَفَهُمْ وَ عَرَفُوهُ وَ لايَدْخُلُ النّارَ إِلّا مَنْ أَنْكَرَهُمْ وَ أَنْكَرُوهُ. |
| ترجمه | همانا امامان از سوي خداوند ،تدبير كنندگان كار مردمند و كارگزاران او بر بندگانش. به بهشت در نيايد، مگر كسي كه آنان را بشناسد و آنها نيز او را بشناسند و به دوزخ وارد نشود، مگر كسي كه ايشان را انكار كرده و ايشان نيز وي را انكار كنند. |
| پاورقي | بحارالأنوار، ج 24، ص 255. |
| گوينده | امام علي عليه‌السلام |
| منبع | نهج البلاغه |
| نويسنده | ابو الحسن شريف رضي محمد بن حسين بن موسي موسوي (م 406 ق ) |
| مترجم/مصحح | تحقيق صبحي صالح |
| ناشر | دارالحديث |
| محل چاپ | قم |
| سال چاپ | 1424 ق |
| نوبت چاپ | اوّل |
| صفحه | خطبه 152 |
