| عنوان | فرار از عدالت به جهت كسب منافع شخصي، موجب دوري از رحمت الهي و هلاكت |
| حديث | - في قَومٍ مِن أهلِ الْمَدينَةِ لَحِقُوا بِمُعاوِيَةَ -: قَد عَرَفُوا الْعَدلَ ورَأَوهُ، و سَمِعُوهُ و وَعَوهُ و عَلِمُوا أنَّ النّاسَ عِندَنا فِي الْحَقِّ اُسوَةٌ، فَهَرَبُوا إلَي الْاُثرَةِ، فَبُعداً لَهُم و سُحقاً! |
| ترجمه | - درباره گروهي از مردم مدينه كه به معاويه پيوستند -: عدل را شناختند و آن را ديدند و شنيدند و دريافتند؛ و دانستند كه نزد ما، مردم در [گرفتن] حق برابرند، اما به سوي منافع خود گريختند. پس از رحمت خداوند دور باشند و هلاكت از آن ايشان باد! |
| پاورقي | بحارالانوار، ج 33، ص 521 |
| گوينده | امام علي عليه السلام |
| منبع | نهج البلاغه |
| نويسنده | ابو الحسن شريف رضي محمد بن حسين بن موسي موسوي (م 406 ق ) |
| مترجم/مصحح | تحقيق صبحي صالح |
| ناشر | دارالحديث |
| محل چاپ | قم |
| سال چاپ | 1424 ق |
| نوبت چاپ | اول |
| صفحه | نامه 70 |
